Историјата на Северна Македонија и идентитетот на луѓето кои моментално живеат во Северна Македонија се комплексни теми на дискусија. Разбирањето на историјата на Балканот овозможува разбирање на тие теми.
Годината е 680 н.е. местото — територијата на денешна Северна Македонија. Еден бугарски владетел заедно со своите 400 илјади Бугари Куберова ја основал Бугарија. Населението на државата по етнички состав е исто со она на неговиот брат — Аспарух Дунавска Бугарија, имено — Бугари. Бугарија на Кубер никогаш не војувала со Дунавска Бугарија. Освен тоа, иако била потчинета на Византија, таа никогаш не ѝ обезбедила трупи во своите многубројни кампањи против Бугарите на север. Така што под хан Пресијан овие територии населени со потомците на Куберските Булгари веќе биле дел од Дунавска Бугарија. А кога Бугарија се преобратила во христијанството, книжевната школа на Охрид станала најзначајниот културно-просветен центар на бугарското царство, веднаш до главниот град.
Скопје, Преспа, Охрид и Битола тука се наоѓало седиштето на бугарскиот патријарх и центарот на бугарската држава.
Во следните години Бугарите заедно поминале низ речиси два века византиско владеење. Ова било проследено со воспоставувањето на Втората бугарска држава и вековното поробување од страна на Отоманската империја. Потоа следувале долги години отпор, борби и востанија на бугарскиот народ. Едно по друго се наведени Априлското востание, Разловското востание, Шипкото востание, Кресненско-Разлошкото востание, Горноџумајското востание, Илинденско-Преображенското востание, Македонско-Дринското востание. Отпор, борби и востанија. Беше пролеана многу крв и беа направени илјадници жртви за слободата. Конечно, тие успеаја да го освојат. И покрај тоа, по Берлинскиот конгрес од 1878 година, Македонија останала во Отоманската империја. Големите сили не сакале на Балканскиот Полуостров да се појави силна држава, каква што можела да биде Бугарија. До тој момент нема ниту византиски хроники, ниту отомански или европски историчари кои опишуваат или признаваат нешто како македонски идентитет.
За време на Првата и Втората светска војна, беа направени обиди да се спаси овој изгубен дел. По еден краткотраен успех дојде почетокот на еден долг и болен период за Македонија. Била поделена на три дела — Вардарски, кој одел во Кралството Србија, Егејско во Кралството Грција и Пирин во Царството Бугарија. И во тој момент започна нешто што ниту една нација не треба да го доживее. Во делот кој бил под српска контрола, Бугарите одеднаш станале “Јужни Срби”, Вардарска Македонија станала “Јужна Србија”. Јазикот — дијалект на српско-хрватскиот. За да ја наметнат својата надмоќ во Вардар-Македонија, Србите почнале да шират антибугарски идеи. Во почетокот постоела таканаречената големосрпска идеја, која подоцна била заменета со идеологијата на “југословенството”.
Од почетокот на триесеттите години таа се претворила во таканаречениот “македонизам”. И во нивното варварство, кое продолжува до денес, е поддржано од Русија. Тоа најмногу со нетрпение им помага на српските пропагандисти да го извршат својот геноцид врз бугарскиот народ. Владејачката елита во Русија повеќе од еден век неуморно и немилосрдно го поддржува поробувањето на Бугарите во Македонија. Српските сили, окуражени од неквалификуваната поддршка на Русија, се занимаваат со жесток прогон против бугарското население. Ниту правата, ниту договорите, ниту договорите не се почитуваат. Србија има само една цел — истребување на сите бугарски граѓани.
Околу 600.000 Бугари од македонскиот крај побарале засолниште во Бугарија по конфискацијата на нивните домови и поради репресиите на Србија. Тоа беа луѓето кои можеа да застанат на патот на новиот македонски идентитет. Илјадници избегаа, оставајќи ги сите свои имоти зад себе. Често дури оставале дел од своите семејства зад себе за да избегаат од прогоните и суровостите на сопствениците на робови. Тие се од иста крв, имаат ист јазик и исти традиции и за нив Бугарија била единствен спас. Така, на почетокот на 20 век, од 70.000 жители на Софија, само од Македонија дошле повеќе од 20.000.
Македонскиот идентитет по 1944 година
Годината е 1944, Македонија веќе има статус на федерален субјект во постојната Југословенска Федерација и го носи името Народна Република Македонија. Македонија се повеќе станува долина на солзи, крв и смрт. Под водство на Јосип Броз Тито, таа станала една од шесте републики на федеративна Југославија. Таму, со полна сила и активна поддршка од Сталин, “македонизмот” цветал и бил издигнат на ранг на државна доктрина од страна на лојалните Срби на Тито. Масовните репресии и убиства против се бугарско и против сите лица со бугарска национална свест продолжија. Тие биле притиснати во затворите и концентрационите логори и убивани без судење или убедување.
Скопје, Преспа, Охрид и Битола веќе не се културен центар на бугарската држава, тие се нејзината голгота. Бугарите во Македонија станале “Македонци” и нивниот јазик станал “македонски”.
За кратко време во Белград и Москва беа формирани јазични пропагандни комисии за денационализација на македонските Бугари. Македонскиот јазик бил развиен и унифициран преку воведување на македонска азбука и македонска ортографија. Со други зборови бил даден почетокот на македонската историографија. Така, со помош на фалсификувањето на историјата, дојде во битие македонската нација. Од освојувањето на Вардарска Македонија во 1912 година до распадот на Југославија, крвавиот режим на Белград масакрирал над 70.000 македонски Бугари. Повеќе од 150.000 беа сместени во кампови и затвори, а над 600.000 беа спасени во странство. Дали македонскиот идентитет е резултат на геостратешката политика на Русија?
Тоа беше годината 1991. Република Македонија сега е своја самостојна држава. Бугарија е првата земја во светот која ја призна оваа нова држава, а успева да ја убеди Русија да го стори истото. Така што две години подоцна, Република Македонија е прифатена како членка на Обединетите нации, а во 2020 година станува членка на НАТО.
Македонскиот идентитет денес
Дали постои македонски идентитет или не? Кој ја пишувал македонската историја и дали таа е измислица? Имаме ли македонски проблем на Балканот? Денес, не многу луѓе се поставуваат овие прашања. Исто така, не постојат многу луѓе кои ги бараат одговорите. И каде всушност лежи проблемот и дали воопшто постои?
Можеби нема проблем само за Бугарите од другата страна на границата, бидејќи за нив тоа е мачење. Кога една Бугарка во Македонија е повеќепати силувана од српски војник, кога ќе забремени и ќе роди дете од овој војник, кога тој ја тепа до смрт затоа што му го родила детето, тоа е болка. Кога некој Бугарин е врзан во Македонија и мора да гледа како неговата 12 годишна ќерка ја силуваат српски војници, тоа е болка. Болка е кога дете во Македонија го губи умот затоа што мајка му и татко му биле заклани пред очи. А ако сето тоа се случи затоа што не би требало да бидат Бугари, тогаш тоа е бугарска болка.
Постојат работи, настани, личности и изговорени зборови кои постоеле на оваа земја, а тоа не било премногу одамна, и ниту една историска фикција не може да го промени тоа. А дали народот на Бугарија и Северна Македонија го знае минатото и дали ја познава историјата не е јасно. Но едно е сигурно: секој на овој свет има право да знае што се случило и се случува со Бугарите кои не се откажале од својот идентитет и не побарале да бидат нарекувани Македонци. И додека биле затворени некаде, не можејќи да седат или да легнат, додека тешко можеле да дишат поради болка, глад и несвестица, додека илјада пати си го поставувале прашањето “Зошто?” , тие верувале дека Бугарите кои ќе дојдат по нив ќе го најдат одговорот.